Eerste week & Eerste indrukken!
Blijf op de hoogte en volg Christine
06 Maart 2014 | Roemenië, Stigniţa
Hoi allemaal,
Inmiddels ben ik al bijna weer een week in Roemenië en jullie zijn vast heel benieuwd hoe het met me gaat. Daar kan ik kort over zijn: heel goed! Ik zal jullie toch ook maar de lange versie meedelen ;)
Afgelopen zaterdag kwam ik aan op het (enorm kleine!) vliegveld van Timisoara, waar ik gelijk opgehaald werd door Jeroen. Omdat we nog een aantal mensen op moesten halen, zijn we niet gelijk naar Vanju Mare gegaan. We zijn bij een aantal mensen langs geweest en hebben rondgelopen in Timisoara. Op een van die adressen wonen mensen die goederen (eten, kleding etc.) ontvangen uit heel Europa en dat uit laten delen aan mensen die het hard nodig hebben. Met een busje volgeladen met deze goederen, Gabi die terugkwam van een conferentie en Kristie uit Timisoara die een kamertje op gaat knappen in de kerk ik Livezile, reden we uiteindelijk naar Timisoara. Een lange reis, over wegen die dwars door dorpen heen gaan. Daardoor duurde het lang voor we er eindelijk waren.
Daar kennisgemaakt met Marieke en de kinderen, Stan, Micha en Elianne. Na het eten was het snel tijd om naar mijn eigen kamer te gaan. Dat was na een nacht van 2 uur slaap wel nodig;)
Het gezin waar ik slaap is erg fijn. Tansa is ontzettend zorgzaam en een typisch voorbeeld van de Roemeense gastvrijheid. Ik hoef beslist niet van de honger om te komen en op mijn kamer wordt zo hard gestookt dat ik het met geen mogelijkheid koud kan hebben! Haar drie dochters (van 12, 14 en 17) vinden het wel gezellig om een jonge, Nederlandse meid in hun huis te hebben en ook ik vind het gezellig met hen.
Communicatie is soms een beetje lastig, omdat niemand iets anders spreekt dan Roemeens. Mijn Roemeens is nog niet zo geweldig en het praten moet voornamelijk met handen en voeten. Maar tot nu toe gaat het aardig en ik leer steeds bij.
Zondag in de kerkdiensten in Vanju Mare en Livezile kennisgemaakt met de rest van het team: Gaby en Mari, de 'voorganger' en zijn vrouw die bij de kerk wonen en Ionut, een jonge Roemeense zendeling. Zij spreken gelukkig redelijk Engels, al houdt het niet over.
Het werk hier is echt puur zendingswerk. Er zijn heel weinig christenen en veel mensen durven dat ook niet te worden, omdat hun familie en omgeving dan waarschijnlijk niet goed zullen reageren. Het is nog veel pionierswerk en er is veel gebed nodig.
In de afgelopen week hebben we veel bezoeken afgelegd. Dat vormt een belangrijk onderdeel van het werk van Jeroen & Marieke: relaties leggen en opbouwen. Hoewel ik het meeste niet versta, is het voor mij wel heel leerzaam. De meest bijzondere was toch wel die bij een Roma-familie. Deze cultuur is anders dan die van de Roemenen en vaak worden ze ook met de nek aangekeken. Het bezoek was een nieuwe ervaring; zo was de gastvrouw niet blij met me, omdat ik veel te weinig at. Tja, elke 5 minuten een koekje (onder stevige aandrang) is natuurlijk ook niet genoeg!;) Daarnaast niet te veel drinken, want zodra je glas halfvol is, wordt het alweer bijgevuld. Dingen die je van te voren wel even moet weten! Ik was gelukkig gewaarschuwd.
De meeste Roemenen hier wonen in, voor Nederlandse begrippen, erg kleine huizen. Zo zijn we bij iemand geweest die met zijn vrouw en twee kinderen in een huis woont van twee kamers: een woon-/slaapkamer en een keuken. Het hele huis bij elkaar was nog niet eens zo groot als onze woonkamer thuis. Daar werd ik toch echt even stil van..
Sowieso is de armoede af en toe schrijnend. Veel mensen in dit gebied hebben geen werk en leven een beetje van wat hun tuin opbrengt. En zeker in deze maanden is dat niet veel. Er zijn ook grote problemen: eigenlijk heeft haast geen enkel kind dat ik tot nu toe ontmoet heb een 'normale' thuissituatie. Veel drankgebruik, kinderen die verwaarloosd worden en onopgeleide mensen. Het idee heerst dat het geen zin heeft om kinderen op te leiden: om hogerop te komen zijn vaak steekpenningen nodig en er wordt haast geen aandacht besteed aan de kinderen die niet goed mee kunnen komen op school. En zo blijft de vicieuze cirkel bestaan.
Een deel van de tijd hier, gaat ook op aan het ondersteunen van de familie Baks thuis. Zo help ik af en toe met de kinderen. Deze week ben ik dan ook begonnen (verder gegaan waar Marieke gebleven was) met de Nederlandse taallessen van Stan en Micha. Beiden kunnen al aardig lezen en ik vind het leuk om hen les te geven. Me goed verdiepen in het schrijven van de letters en hoe je alles het beste uitlegt. Ik geef natuurlijk een 'talig' vak, maar aan spelling en regels hoefde ik doorgaans niets uit te leggen.
Ook hebben we tasjes ingepakt met voedsel en andere producten. Een deel ervan gaan we zondag aan de bezoekers van de kerkdiensten uitdelen, de rest op een ander moment volgende week.
Aankomende zondag is het Moederdag in Roemenië. Daar is een heel project van gemaakt. We hebben uitnodigingen gemaakt om uit te delen, de kinderen maken kaarten als uitnodiging die ze thuis aan hun moeder geven. Op die manier hopen we dat er meer mensen naar de kerk komen a.s. zondag. Tegelijkertijd hebben de kinderen een hartje gemaakt van zout deeg en geverfd, ook als cadeautje voor hun moeders. Ik hoop echt dat er veel zullen komen en het tot zegen mag zijn!
Zouden jullie mee willen bidden voor dit weekend? Dat er ook veel volwassenen naar de kerk komen (nu zijn het vooral kinderen die komen) en zo iets over God mogen leren?
Mijn ervaringen zijn tot nu toe dus positief. Het is mooi om iets van een andere cultuur te mogen leren en er op deze manier in te duiken. Communiceren blijft lastig, maar ik probeer heel hard om te taal te leren. Zo kan ik mezelf in ieder geval goed uitdrukken en iets begrijpen van wat er gezegd wordt. Het is ook erg leerzaam; het zet me stil bij hoe goed ik het eigenlijk heb in Nederland. Dat is iets om ontzettend dankbaar voor te zijn, maar vraagt ook gebed voor de mensen hier.
Het weekend gaat erg druk worden: de voorbereidingen voor de kerkdiensten, de kinderclubs waar ook aandacht besteed zal worden aan Moederdag en het voorbereiden van een grote maaltijd die we na de kerkdienst in Vanju Mare zullen houden. Ik zal jullie op de hoogte stellen van hoe het allemaal gegaan is.
Wil ik jullie via deze weg ook nog enorm bedanken voor alle steun, gebed, kaarten en giften die ik van jullie mocht krijgen. Ik wilde iedereen daar nog persoonlijk voor bedanken, maar de week voor mijn vertrek was nogal hectisch. Daarom dus op deze manier.
Ik hoop dat jullie voor mij, voor het werk, voor de rest van het team (Jeroen&Marieke, Gaby&Mari en Ionut), maar ook voor de kinderen en mensen hier willen (blijven) bidden.
Groetjes!
Christine
Inmiddels ben ik al bijna weer een week in Roemenië en jullie zijn vast heel benieuwd hoe het met me gaat. Daar kan ik kort over zijn: heel goed! Ik zal jullie toch ook maar de lange versie meedelen ;)
Afgelopen zaterdag kwam ik aan op het (enorm kleine!) vliegveld van Timisoara, waar ik gelijk opgehaald werd door Jeroen. Omdat we nog een aantal mensen op moesten halen, zijn we niet gelijk naar Vanju Mare gegaan. We zijn bij een aantal mensen langs geweest en hebben rondgelopen in Timisoara. Op een van die adressen wonen mensen die goederen (eten, kleding etc.) ontvangen uit heel Europa en dat uit laten delen aan mensen die het hard nodig hebben. Met een busje volgeladen met deze goederen, Gabi die terugkwam van een conferentie en Kristie uit Timisoara die een kamertje op gaat knappen in de kerk ik Livezile, reden we uiteindelijk naar Timisoara. Een lange reis, over wegen die dwars door dorpen heen gaan. Daardoor duurde het lang voor we er eindelijk waren.
Daar kennisgemaakt met Marieke en de kinderen, Stan, Micha en Elianne. Na het eten was het snel tijd om naar mijn eigen kamer te gaan. Dat was na een nacht van 2 uur slaap wel nodig;)
Het gezin waar ik slaap is erg fijn. Tansa is ontzettend zorgzaam en een typisch voorbeeld van de Roemeense gastvrijheid. Ik hoef beslist niet van de honger om te komen en op mijn kamer wordt zo hard gestookt dat ik het met geen mogelijkheid koud kan hebben! Haar drie dochters (van 12, 14 en 17) vinden het wel gezellig om een jonge, Nederlandse meid in hun huis te hebben en ook ik vind het gezellig met hen.
Communicatie is soms een beetje lastig, omdat niemand iets anders spreekt dan Roemeens. Mijn Roemeens is nog niet zo geweldig en het praten moet voornamelijk met handen en voeten. Maar tot nu toe gaat het aardig en ik leer steeds bij.
Zondag in de kerkdiensten in Vanju Mare en Livezile kennisgemaakt met de rest van het team: Gaby en Mari, de 'voorganger' en zijn vrouw die bij de kerk wonen en Ionut, een jonge Roemeense zendeling. Zij spreken gelukkig redelijk Engels, al houdt het niet over.
Het werk hier is echt puur zendingswerk. Er zijn heel weinig christenen en veel mensen durven dat ook niet te worden, omdat hun familie en omgeving dan waarschijnlijk niet goed zullen reageren. Het is nog veel pionierswerk en er is veel gebed nodig.
In de afgelopen week hebben we veel bezoeken afgelegd. Dat vormt een belangrijk onderdeel van het werk van Jeroen & Marieke: relaties leggen en opbouwen. Hoewel ik het meeste niet versta, is het voor mij wel heel leerzaam. De meest bijzondere was toch wel die bij een Roma-familie. Deze cultuur is anders dan die van de Roemenen en vaak worden ze ook met de nek aangekeken. Het bezoek was een nieuwe ervaring; zo was de gastvrouw niet blij met me, omdat ik veel te weinig at. Tja, elke 5 minuten een koekje (onder stevige aandrang) is natuurlijk ook niet genoeg!;) Daarnaast niet te veel drinken, want zodra je glas halfvol is, wordt het alweer bijgevuld. Dingen die je van te voren wel even moet weten! Ik was gelukkig gewaarschuwd.
De meeste Roemenen hier wonen in, voor Nederlandse begrippen, erg kleine huizen. Zo zijn we bij iemand geweest die met zijn vrouw en twee kinderen in een huis woont van twee kamers: een woon-/slaapkamer en een keuken. Het hele huis bij elkaar was nog niet eens zo groot als onze woonkamer thuis. Daar werd ik toch echt even stil van..
Sowieso is de armoede af en toe schrijnend. Veel mensen in dit gebied hebben geen werk en leven een beetje van wat hun tuin opbrengt. En zeker in deze maanden is dat niet veel. Er zijn ook grote problemen: eigenlijk heeft haast geen enkel kind dat ik tot nu toe ontmoet heb een 'normale' thuissituatie. Veel drankgebruik, kinderen die verwaarloosd worden en onopgeleide mensen. Het idee heerst dat het geen zin heeft om kinderen op te leiden: om hogerop te komen zijn vaak steekpenningen nodig en er wordt haast geen aandacht besteed aan de kinderen die niet goed mee kunnen komen op school. En zo blijft de vicieuze cirkel bestaan.
Een deel van de tijd hier, gaat ook op aan het ondersteunen van de familie Baks thuis. Zo help ik af en toe met de kinderen. Deze week ben ik dan ook begonnen (verder gegaan waar Marieke gebleven was) met de Nederlandse taallessen van Stan en Micha. Beiden kunnen al aardig lezen en ik vind het leuk om hen les te geven. Me goed verdiepen in het schrijven van de letters en hoe je alles het beste uitlegt. Ik geef natuurlijk een 'talig' vak, maar aan spelling en regels hoefde ik doorgaans niets uit te leggen.
Ook hebben we tasjes ingepakt met voedsel en andere producten. Een deel ervan gaan we zondag aan de bezoekers van de kerkdiensten uitdelen, de rest op een ander moment volgende week.
Aankomende zondag is het Moederdag in Roemenië. Daar is een heel project van gemaakt. We hebben uitnodigingen gemaakt om uit te delen, de kinderen maken kaarten als uitnodiging die ze thuis aan hun moeder geven. Op die manier hopen we dat er meer mensen naar de kerk komen a.s. zondag. Tegelijkertijd hebben de kinderen een hartje gemaakt van zout deeg en geverfd, ook als cadeautje voor hun moeders. Ik hoop echt dat er veel zullen komen en het tot zegen mag zijn!
Zouden jullie mee willen bidden voor dit weekend? Dat er ook veel volwassenen naar de kerk komen (nu zijn het vooral kinderen die komen) en zo iets over God mogen leren?
Mijn ervaringen zijn tot nu toe dus positief. Het is mooi om iets van een andere cultuur te mogen leren en er op deze manier in te duiken. Communiceren blijft lastig, maar ik probeer heel hard om te taal te leren. Zo kan ik mezelf in ieder geval goed uitdrukken en iets begrijpen van wat er gezegd wordt. Het is ook erg leerzaam; het zet me stil bij hoe goed ik het eigenlijk heb in Nederland. Dat is iets om ontzettend dankbaar voor te zijn, maar vraagt ook gebed voor de mensen hier.
Het weekend gaat erg druk worden: de voorbereidingen voor de kerkdiensten, de kinderclubs waar ook aandacht besteed zal worden aan Moederdag en het voorbereiden van een grote maaltijd die we na de kerkdienst in Vanju Mare zullen houden. Ik zal jullie op de hoogte stellen van hoe het allemaal gegaan is.
Wil ik jullie via deze weg ook nog enorm bedanken voor alle steun, gebed, kaarten en giften die ik van jullie mocht krijgen. Ik wilde iedereen daar nog persoonlijk voor bedanken, maar de week voor mijn vertrek was nogal hectisch. Daarom dus op deze manier.
Ik hoop dat jullie voor mij, voor het werk, voor de rest van het team (Jeroen&Marieke, Gaby&Mari en Ionut), maar ook voor de kinderen en mensen hier willen (blijven) bidden.
Groetjes!
Christine
-
06 Maart 2014 - 20:22
Ds. A.T. Van Blijderveen:
Hoi Christine, we hebben woensdag voor je gebeden met de jongeren. We danken en bidden ook zondag, voor jou, de gezinnen, kerk en land en volk van Roemenië. Hartel. groet! -
06 Maart 2014 - 21:43
Marry Verkaik:
Ik wens je een goede tijd onder Gods zegen bij alles wat je in Roemenië mag doen.
Hartelijke groeten , Marry en Rook Verkaik -
07 Maart 2014 - 09:16
Annelie:
Hee Christine,
Wat fijn om te horen zeg! We zullen voor je blijven bidden!
En even heel praktisch: bij logopedie komt ook spelling aan bod, dus als je specifiek materiaal nodig hebt weet je me te vinden! ;) Ik weet niet wat je daar hebt maar ik kan je bijvoorbeeld helpen aan oefenbladen voor spelling ofzo? Laat maar weten!
Gods zegen,
Annelie. -
07 Maart 2014 - 10:05
Janneke:
Wat een bijzondere ervaringen al in de eerste week! Ook ik zal voor jou en de mensen daar blijven bidden.
Liefs,
Janneke -
07 Maart 2014 - 13:13
Aristrha:
Hee Christine,
Wat leuk om wat van je te horen! Fijn dat het goed met je gaat. Mooi ook dat je de mensen die leven in armoede helpt met voedselpakketten. Succes en Gods zegen met al je bezigheden. Ik bid voor je en voor de mensen daar!
Groetjes, Aristha -
07 Maart 2014 - 21:37
Nico En Loes:
Hoi Christine,
Goed te lezen dat je eerste ervaringen positief zijn!
We kunnen ons voorstellen dat je heel veel indrukken op doet en mensen en cultuur goed leert kennen.
Roemeens leren lijkt me niet makkelijk.
Een hele goede tijd gewenst!
Nico en Loes -
08 Maart 2014 - 18:31
David N. Jansen:
Beste Christine,
ik ken Jeroen goed en vind het leuk dat je hen helpt; ik zal jou zeker in mijn gebed insluiten.
David. -
10 Maart 2014 - 18:39
Margeeth:
hoi. christine,
Wat een aankomst dag had jij.....Maar geweldig om jouw verslag te lezen. Nogmaals heel veel goede momenten met mensen die jij kan en mag ontmoeten.
Ik wacht met spanning.... op jouw volgende verslag.
Ik/wij zullen blijven bidden voor jullie allen.
lieve gr. margreeth -
13 Maart 2014 - 21:56
Karin Ijzerman:
ha nicht,...
wat leuk om zo jou belevenissen te lezen...
we wensen je nog veel mooie en bijzondere ontmoetingen toe!
ga onder Zijn zegen dat bidden we jou en de anderen daar toe!
gr. bert en karin en de boys
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
