En weer een nieuw verslag! Inmiddels is de lente echt ingevallen hier. Het weer is heerlijk en overal zijn mensen aan het werk in de tuin. Zo ook wij hier. Jeroen en Marieke hebben een grote tuin en zijn bezig met spitten, inzaaien en ook de wijngaard wordt gesnoeid. Ik help hen hierbij en ook bewoners uit de buurt helpen mee. Leuk om te zien hoe dat hier gaat: de een heeft verstand van wijngaard snoeien en helpt daar anderen mee, weer iemand anders heeft mest voor de moestuin en zo helpen ze elkaar. Het wordt een soort ruilhandel dus! Geld hebben de mensen hier niet veel, maar op deze manier helpen ze elkaar wel en kan ieder bijdragen.

Het programma gaat ook door, zoals we gewoon zijn.
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst meegewerkt aan de huiswerkbegeleiding in Livezile. De jongere kinderen leren letters, met de oudere lezen we een stukje. Het niveau is behoorlijk laag; het lezen gaat heel moeizaam en sommige dingen snappen de kinderen echt niet. Dit is misschien ook wel te wijten aan het Roemeense onderwijssysteem: de kinderen die goed mee kunnen komen, krijgen alle aandacht. De kinderen die het niet snappen, hebben eigenlijk gewoon pech gehad. Op deze manier zullen de kinderen uit Livezile (die vaak wat minder sterk zijn) waarschijnlijk nooit heel ver komen. De meisjes worden gestimuleerd om snel te trouwen, dan is dat hun uitweg uit de armoede. De vraag is natuurlijk of dat de goede manier is, wie weet wat voor iemand ze in de armen lopen..
Het idee heerst erg dat 'het toch geen zin heeft' om naar school te gaan: het systeem is corrupt en er is toch geen werk.


Gisteren zijn we (fam. Baks, Ionut en ik) naar Severin geweest en daarna naar een bos vlakbij de Donau. Op de heenweg, van Timisoara naar Vanju Mare, zijn we hier al langsgereden, maar toen was het bijna donker en ik niet zo helder meer;) Het was echt ontzettend mooi! Nu heb ik ook wat meer van het land gezien en dat bevalt goed: Roemenië is echt een mooi land!

Twee weken geleden hebben we, zoals jullie je misschien nog wel herinneren van een eerder reisverslag, tasjes gemaakt met voedselproducten er in. Een aantal er van hebben we al uitgedeeld na de kerkdienst, maar vanmorgen nog meer. We zijn op weg gegaan met een sociaal werkster van de gemeente om de spullen uit de delen aan de allerarmsten hier in Vanju Mare. Ik vond de armoede echt schrijnend om te zien! Een verlamde, oude vrouw van 83 die in een aarden huisje woont met niemand om haar heen of mensen die in een bouwval wonen. Aan de ene kant is het fijn dat we iets bij hebben kunnen dragen, aan de andere kant is het een druppel op een gloeiende plaat. We hopen op deze manier weer nieuwe contacten gelegd te hebben.

Het is mooi werk wat we hier mogen doen, maar tegelijkertijd is het ook heel moeilijk. Want heeft het allemaal wel zin? De armoede schokt me hier wel en vooral de uitzichtloosheid van de hele situatie. Ook als ik het vergelijk met mijn eigen leven. Ik heb alle kansen gehad: heb mijn school afgemaakt, ik heb kunnen studeren en ondanks de crisis is er voor mij wel kans op een baan. Het is zo confronterend om het verschil te zien! De jongeren van mijn leeftijd die nog hier in Oltenië wonen, zijn degenen die die kansen nooit gehad hebben en daarom wel hier moeten blijven..

Ondanks de armoede, die soms zo confronterend en beschamend is, geniet ik heel erg van mijn verblijf hier. Ik leer zo ontzettend veel nieuwe dingen en maak erg goed kennis met de Roemeense cultuur. Zo ben ik afgelopen weekend op een Roemeense verjaardag geweest. Dat gaat er heel anders aan toe dan bij ons! Er is een maaltijd met brood en veel (erg vet!) vlees en pas aan het einde wordt de taart aangesneden. Na de taart is het moment om weg te gaan. Ook cadeaus worden niet midden in de kamer gegeven, dat gaat op een subtielere manier. Leuk om een keer mee te maken ;)

Ik hoop dat de foto's een goed beeld geven van mijn leven hier, van de omgeving en de levenssituatie hier.

La revedere!