Roemeense cultuur & natuur
Blijf op de hoogte en volg Christine
18 Maart 2014 | Roemenië, Craiova
En weer een nieuw verslag! Inmiddels is de lente echt ingevallen hier. Het weer is heerlijk en overal zijn mensen aan het werk in de tuin. Zo ook wij hier. Jeroen en Marieke hebben een grote tuin en zijn bezig met spitten, inzaaien en ook de wijngaard wordt gesnoeid. Ik help hen hierbij en ook bewoners uit de buurt helpen mee. Leuk om te zien hoe dat hier gaat: de een heeft verstand van wijngaard snoeien en helpt daar anderen mee, weer iemand anders heeft mest voor de moestuin en zo helpen ze elkaar. Het wordt een soort ruilhandel dus! Geld hebben de mensen hier niet veel, maar op deze manier helpen ze elkaar wel en kan ieder bijdragen.
Het programma gaat ook door, zoals we gewoon zijn.
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst meegewerkt aan de huiswerkbegeleiding in Livezile. De jongere kinderen leren letters, met de oudere lezen we een stukje. Het niveau is behoorlijk laag; het lezen gaat heel moeizaam en sommige dingen snappen de kinderen echt niet. Dit is misschien ook wel te wijten aan het Roemeense onderwijssysteem: de kinderen die goed mee kunnen komen, krijgen alle aandacht. De kinderen die het niet snappen, hebben eigenlijk gewoon pech gehad. Op deze manier zullen de kinderen uit Livezile (die vaak wat minder sterk zijn) waarschijnlijk nooit heel ver komen. De meisjes worden gestimuleerd om snel te trouwen, dan is dat hun uitweg uit de armoede. De vraag is natuurlijk of dat de goede manier is, wie weet wat voor iemand ze in de armen lopen..
Het idee heerst erg dat 'het toch geen zin heeft' om naar school te gaan: het systeem is corrupt en er is toch geen werk.
Gisteren zijn we (fam. Baks, Ionut en ik) naar Severin geweest en daarna naar een bos vlakbij de Donau. Op de heenweg, van Timisoara naar Vanju Mare, zijn we hier al langsgereden, maar toen was het bijna donker en ik niet zo helder meer;) Het was echt ontzettend mooi! Nu heb ik ook wat meer van het land gezien en dat bevalt goed: Roemenië is echt een mooi land!
Twee weken geleden hebben we, zoals jullie je misschien nog wel herinneren van een eerder reisverslag, tasjes gemaakt met voedselproducten er in. Een aantal er van hebben we al uitgedeeld na de kerkdienst, maar vanmorgen nog meer. We zijn op weg gegaan met een sociaal werkster van de gemeente om de spullen uit de delen aan de allerarmsten hier in Vanju Mare. Ik vond de armoede echt schrijnend om te zien! Een verlamde, oude vrouw van 83 die in een aarden huisje woont met niemand om haar heen of mensen die in een bouwval wonen. Aan de ene kant is het fijn dat we iets bij hebben kunnen dragen, aan de andere kant is het een druppel op een gloeiende plaat. We hopen op deze manier weer nieuwe contacten gelegd te hebben.
Het is mooi werk wat we hier mogen doen, maar tegelijkertijd is het ook heel moeilijk. Want heeft het allemaal wel zin? De armoede schokt me hier wel en vooral de uitzichtloosheid van de hele situatie. Ook als ik het vergelijk met mijn eigen leven. Ik heb alle kansen gehad: heb mijn school afgemaakt, ik heb kunnen studeren en ondanks de crisis is er voor mij wel kans op een baan. Het is zo confronterend om het verschil te zien! De jongeren van mijn leeftijd die nog hier in Oltenië wonen, zijn degenen die die kansen nooit gehad hebben en daarom wel hier moeten blijven..
Ondanks de armoede, die soms zo confronterend en beschamend is, geniet ik heel erg van mijn verblijf hier. Ik leer zo ontzettend veel nieuwe dingen en maak erg goed kennis met de Roemeense cultuur. Zo ben ik afgelopen weekend op een Roemeense verjaardag geweest. Dat gaat er heel anders aan toe dan bij ons! Er is een maaltijd met brood en veel (erg vet!) vlees en pas aan het einde wordt de taart aangesneden. Na de taart is het moment om weg te gaan. Ook cadeaus worden niet midden in de kamer gegeven, dat gaat op een subtielere manier. Leuk om een keer mee te maken ;)
Ik hoop dat de foto's een goed beeld geven van mijn leven hier, van de omgeving en de levenssituatie hier.
La revedere!
Het programma gaat ook door, zoals we gewoon zijn.
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst meegewerkt aan de huiswerkbegeleiding in Livezile. De jongere kinderen leren letters, met de oudere lezen we een stukje. Het niveau is behoorlijk laag; het lezen gaat heel moeizaam en sommige dingen snappen de kinderen echt niet. Dit is misschien ook wel te wijten aan het Roemeense onderwijssysteem: de kinderen die goed mee kunnen komen, krijgen alle aandacht. De kinderen die het niet snappen, hebben eigenlijk gewoon pech gehad. Op deze manier zullen de kinderen uit Livezile (die vaak wat minder sterk zijn) waarschijnlijk nooit heel ver komen. De meisjes worden gestimuleerd om snel te trouwen, dan is dat hun uitweg uit de armoede. De vraag is natuurlijk of dat de goede manier is, wie weet wat voor iemand ze in de armen lopen..
Het idee heerst erg dat 'het toch geen zin heeft' om naar school te gaan: het systeem is corrupt en er is toch geen werk.
Gisteren zijn we (fam. Baks, Ionut en ik) naar Severin geweest en daarna naar een bos vlakbij de Donau. Op de heenweg, van Timisoara naar Vanju Mare, zijn we hier al langsgereden, maar toen was het bijna donker en ik niet zo helder meer;) Het was echt ontzettend mooi! Nu heb ik ook wat meer van het land gezien en dat bevalt goed: Roemenië is echt een mooi land!
Twee weken geleden hebben we, zoals jullie je misschien nog wel herinneren van een eerder reisverslag, tasjes gemaakt met voedselproducten er in. Een aantal er van hebben we al uitgedeeld na de kerkdienst, maar vanmorgen nog meer. We zijn op weg gegaan met een sociaal werkster van de gemeente om de spullen uit de delen aan de allerarmsten hier in Vanju Mare. Ik vond de armoede echt schrijnend om te zien! Een verlamde, oude vrouw van 83 die in een aarden huisje woont met niemand om haar heen of mensen die in een bouwval wonen. Aan de ene kant is het fijn dat we iets bij hebben kunnen dragen, aan de andere kant is het een druppel op een gloeiende plaat. We hopen op deze manier weer nieuwe contacten gelegd te hebben.
Het is mooi werk wat we hier mogen doen, maar tegelijkertijd is het ook heel moeilijk. Want heeft het allemaal wel zin? De armoede schokt me hier wel en vooral de uitzichtloosheid van de hele situatie. Ook als ik het vergelijk met mijn eigen leven. Ik heb alle kansen gehad: heb mijn school afgemaakt, ik heb kunnen studeren en ondanks de crisis is er voor mij wel kans op een baan. Het is zo confronterend om het verschil te zien! De jongeren van mijn leeftijd die nog hier in Oltenië wonen, zijn degenen die die kansen nooit gehad hebben en daarom wel hier moeten blijven..
Ondanks de armoede, die soms zo confronterend en beschamend is, geniet ik heel erg van mijn verblijf hier. Ik leer zo ontzettend veel nieuwe dingen en maak erg goed kennis met de Roemeense cultuur. Zo ben ik afgelopen weekend op een Roemeense verjaardag geweest. Dat gaat er heel anders aan toe dan bij ons! Er is een maaltijd met brood en veel (erg vet!) vlees en pas aan het einde wordt de taart aangesneden. Na de taart is het moment om weg te gaan. Ook cadeaus worden niet midden in de kamer gegeven, dat gaat op een subtielere manier. Leuk om een keer mee te maken ;)
Ik hoop dat de foto's een goed beeld geven van mijn leven hier, van de omgeving en de levenssituatie hier.
La revedere!
-
18 Maart 2014 - 19:39
Arina:
Ha Christine!
Wat leuk om weer een reisverslag van je te lezen. En de foto's maken het extra leuk + duidelijk hoe je leven er nu uitziet in het verre Roemenië.
Succes en zegen met alles wat je meemaakt en doet, en geniet ervan :) -
18 Maart 2014 - 20:54
Coby:
Hoi Christine,
Leuk om te lezen!! Heel veel plezier nog!
Nu even geschiedenisles voorbereiden.
Groetjes!
Coby -
18 Maart 2014 - 21:58
Jennieke:
Ha Christine',
Leuk om weer van je te lezen! Fijn dat je wat kunt betekenen voor de mensen daar, ondanks dat het soms best heel moeizaam gaat.
Heel veel succes verder en we denken aan je!
Liefs, Jennieke -
19 Maart 2014 - 10:44
Kees Postma:
Hoi Christine,
Fijn om te lezen dat je je plek gevonden hebt én dienstbaar mag zijn aan het team, de activiteiten en de bevolking.
Kees Postma
European Christian Mission
-
19 Maart 2014 - 13:41
Margreeth:
hoi Christine,
Ik vind jouw verslagen zeer boeiend,het geeft een duidelijk beeld waar jij nu verblijft.Er is veel herkenning.Ik/wij blijven voor jullie allen bidden en wensen jou veel sterkte maar ook plezier met de mensen om je heen.
lieve gr margreeth -
20 Maart 2014 - 20:38
Margo:
Ha Chris, Leuk om je verslag te lezen en je te zien op de foto's. De omgeveing is in iedergeval prachtig!! Leuk ook om de mensen te zien met wie je optrekt. fijn dat je iets kan betekenen in Roemenië.
Lieve greotjes,
Oom Maarten, tante Margo, maaike froukje en Sietse -
25 Maart 2014 - 09:33
Jopie Van Rossum:
Dag Christine,
Met aandacht je verslag gelezen. Fijn, dat je foto's meestuurt, zodat we er ook een beeld bij hebben. De eerste foto deed me heel sterk denken aan een (vakantie)reis naar Hongarije. Ook daar zagen we dezelfde beelden op het platteland en ervoer ik het toch wel als beschamend dat wij daar dan zijn als "rijke" westerlingen.
Daarom ben ik zo blij, dat er jongeren zijn, die op hun manier een positieve bijdrage leveren aan dit land en daarbij, zeker niet onbelangrijk, door hun daden laten zien vanuit welke Bron zij dit werk mogen doen. Gods zegen toegewenst en hartelijke groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
