Hristos a inviat!
Blijf op de hoogte en volg Christine
25 April 2014 | Roemenië, Craiova
Christus is opgestaan! Zo begroet men elkaar hier met Pasen. Het antwoord is dan: 'Adevarat a inviat' (Hij is waarlijk opgestaan). Zoals ik de vorige keer al schreef, wordt er veel werk gemaakt hier van de Paasviering. Bij Tansa waren ze dan ook al het hele weekend bezig om het eten klaar te maken. Daar wordt heel veel tijd aan besteed; zo stonden we op vrijdagavond om half 12 nog sarmale (Roemeens gerecht) te maken.
Hoewel mijn Paasweekend heel anders was dan normaal, vond ik het een bijzondere ervaring. Iedere dag hebben we wel stilgestaan bij Pasen.
Donderdagavond hebben we Avondmaal gevierd in Balacita, de kerk van de vader van Gaby. Ondanks de taalbarrière is het mooi om dat met elkaar te vieren.
Vrijdag en zaterdag hebben we gewoon onze kinderprogramma's gedaan.
Zondag was het dan eindelijk Pasen. De kerkdienst was erg rustig, want haast iedereen was bij familie. Na kerk was het dan tijd voor de Paasmaaltijd, die ik gekregen heb bij Tansa en haar familie. En dat was vooral heel veel eten! Soep, brood, salade, sarmale, heel veel vlees en tot slot heel erg veel taart. En toen ik `s avonds thuiskwam uit Livezile, kreeg ik weer precies hetzelfde voorgezet. Het woord 'nee' bestaat dan niet. Ik geloof dat ik alleen die dag al kilo's aangekomen ben!
Het is mooi hoe er hier werk gemaakt wordt van de Paasviering. Toch ook wel onbegrijpelijk; veel mensen zijn zo ontzettend arm en toch voelen ze het als plicht om een groot feestmaal te maken met Pasen.
Aan de andere kant hoor je ook heftige verhalen. In dit gebied (wijnstreek) wordt sowieso al veel gedronken, maar met Pasen helemaal. Hoewel de kinderen niet altijd open zijn daarover, laten ze soms wel eens iets los over hun thuissituatie. Vaders, moeders en andere familieleden die flink dronken zijn en dan ook erg gewelddadig worden.. Zo was er ook het verhaal van een meisje dat zich met haar moeder had opgesloten in een kamer, omdat haar vader (dronken) het hele huis kort en klein sloeg.. Het is hard om te horen waar die kinderen, op zo'n jonge leeftijd, al mee te maken krijgen. En aangezien ze geen ander voorbeeld hebben, zal het met hen waarschijnlijk ook die kant op gaan.
Inmiddels is het weekend van afscheid nemen aangebroken. Gisteren al in Valea Anilor. Vandaag en morgen ben ik gewoon nog aanwezig (geweest) bij de kinderprogramma's, maar zondag zal ik ook afscheid nemen in Livezile en Vanju Mare. Het is vreemd om afscheid te gaan nemen en ook niet leuk. Ik zal het heel moeilijk vinden om alles hier achter te laten.
Gelukkig kan ik wel bewust afscheid nemen. Zo gaan we morgen in het kader van de verjaardagen van Cami en Jeroen en mijn afscheid bbq'en en naar het bos met de hele bende. Daarnaast is er zondag na de kerkdienst een maaltijd, ook als afscheid.
Op die manier kan ik deze periode ook goed afsluiten.
Pace! (vrede)
Hoewel mijn Paasweekend heel anders was dan normaal, vond ik het een bijzondere ervaring. Iedere dag hebben we wel stilgestaan bij Pasen.
Donderdagavond hebben we Avondmaal gevierd in Balacita, de kerk van de vader van Gaby. Ondanks de taalbarrière is het mooi om dat met elkaar te vieren.
Vrijdag en zaterdag hebben we gewoon onze kinderprogramma's gedaan.
Zondag was het dan eindelijk Pasen. De kerkdienst was erg rustig, want haast iedereen was bij familie. Na kerk was het dan tijd voor de Paasmaaltijd, die ik gekregen heb bij Tansa en haar familie. En dat was vooral heel veel eten! Soep, brood, salade, sarmale, heel veel vlees en tot slot heel erg veel taart. En toen ik `s avonds thuiskwam uit Livezile, kreeg ik weer precies hetzelfde voorgezet. Het woord 'nee' bestaat dan niet. Ik geloof dat ik alleen die dag al kilo's aangekomen ben!
Het is mooi hoe er hier werk gemaakt wordt van de Paasviering. Toch ook wel onbegrijpelijk; veel mensen zijn zo ontzettend arm en toch voelen ze het als plicht om een groot feestmaal te maken met Pasen.
Aan de andere kant hoor je ook heftige verhalen. In dit gebied (wijnstreek) wordt sowieso al veel gedronken, maar met Pasen helemaal. Hoewel de kinderen niet altijd open zijn daarover, laten ze soms wel eens iets los over hun thuissituatie. Vaders, moeders en andere familieleden die flink dronken zijn en dan ook erg gewelddadig worden.. Zo was er ook het verhaal van een meisje dat zich met haar moeder had opgesloten in een kamer, omdat haar vader (dronken) het hele huis kort en klein sloeg.. Het is hard om te horen waar die kinderen, op zo'n jonge leeftijd, al mee te maken krijgen. En aangezien ze geen ander voorbeeld hebben, zal het met hen waarschijnlijk ook die kant op gaan.
Inmiddels is het weekend van afscheid nemen aangebroken. Gisteren al in Valea Anilor. Vandaag en morgen ben ik gewoon nog aanwezig (geweest) bij de kinderprogramma's, maar zondag zal ik ook afscheid nemen in Livezile en Vanju Mare. Het is vreemd om afscheid te gaan nemen en ook niet leuk. Ik zal het heel moeilijk vinden om alles hier achter te laten.
Gelukkig kan ik wel bewust afscheid nemen. Zo gaan we morgen in het kader van de verjaardagen van Cami en Jeroen en mijn afscheid bbq'en en naar het bos met de hele bende. Daarnaast is er zondag na de kerkdienst een maaltijd, ook als afscheid.
Op die manier kan ik deze periode ook goed afsluiten.
Pace! (vrede)
-
25 April 2014 - 20:22
Ds. A.T. Van Blijderveen:
Hoi Christine,
mooi te lezen, ook hier was Pasen een hoogtepunt!
Sterkte met de afscheidsrituelen en terugreis.
We blijven bidden en danken voor jou en de kerk en land daar.
Wil je ook iets in de kerkbode delen? Deadline is maandags 12.00 tussen de middag.
Gods zegen en tot binnenkort, ATvB -
26 April 2014 - 14:40
Jopie Van Rossum:
"Maar wat gedaan werd uit liefde tot Jezus, dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan!"
Dank voor al je verhalen en een goede thuisreis toegewenst. -
28 April 2014 - 10:14
Rianne:
Mooi dat je het zó kunt afsluiten! Zal toch wel even pittig zijn, om al die schrijnende situaties achter te laten en in Nederland weer geconfronteerd te worden met de luxeproblemen van hier: dat de treinen weer eens vertraging hebben en dat we door de crisis niet meer elke dag vlees kunnen eten... Sterkte met het geven van een plek van die twee werelden naast elkaar.Gelukkig is God bij hen én bij ons en reikt zijn genade heeeeel ver! Goede reis! -
28 April 2014 - 10:32
Rob De Jong:
Hallo Christine,
bedankt voor al het nieuws dat je met ons deelde, heel bijzonder. Wel triest dat er nog zoveel alcohol problematiek is, veel kinderen worden geboren met FAS syndroom en zijn voor hun leven lang op een achterstand gezet in hun ontwikkeling, in Polen hebben we het helaas ook veel gezien. Laten we hopen en bidden dat de weg (terug) gevonden mag worden naar de Heere Jezus, dan is en komt het allemaal goed. Fijn dat je met deze reis zo een instrument in Gods hand mocht zijn, om in woord en daad te getuigen van Zijn Koninkrijk.
Alvast een goede reis toegewenst, en zou het iets zijn om een keer een wijkavond te plannen en te vertellen van je Roemenie avontuur?
Met vriendelijke groet, ook namens alle Westwijkers, Rob de Jong -
28 April 2014 - 19:47
Oma Suus En Opa Herman':
Hallo lieve Christine,
Hartelijk bedankt voor al het nieuws wat we steeds van je mochten ontvangen.
We wensen je heel veel sterkte bij het afscheid nemen en bovenal de nabijheid van de Here toe,ook op de terugreis.
Veel liefs van oma Suus en opa Herman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
